286
*****
از اين مسير كه مي بري ام مهربانو
منِ آواره را گم مي كني ميان گيسوانت و
خود بي خبر خواهي ماند ،
تا آفتاب برآيد
و ثقل عشق در سينه ام اگر مجال دهد
از صداي نفس هاي خسته ام مگر بيابي ام
خدا كند كه بختم يار باشد
چرا كه فرصت عمرم شايد
به " آه " قد نكشد مهربانو !
*****
از اين مسير كه مي بري ام مهربانو
منِ آواره را گم مي كني ميان گيسوانت و
خود بي خبر خواهي ماند ،
تا آفتاب برآيد
و ثقل عشق در سينه ام اگر مجال دهد
از صداي نفس هاي خسته ام مگر بيابي ام
خدا كند كه بختم يار باشد
چرا كه فرصت عمرم شايد
به " آه " قد نكشد مهربانو !
88/07/06
No comments:
Post a Comment