عاشقانه - 168

168
عــاشقــانه
*****
ببخشید
اگر پیش پای شما
بردبار ماندم
سنگی به صبوری ِ دلم ، خسته
ببخشید
اگر گریز گاهی نبود
مگر جوار شما که آرام یافتم
و در توانِ بودن ِ خویشتن
در شما آغشتم
و نا توان از اینکه نشد بیشتر
مغتنم شمرم
احتشامِ این مهلت را
ببخشید
اگر پیش دست های شما
بوسه دادم نغمه های بارانی را
و از نگاه شما
ترانه خوان شدم همه شب های بی قراری را
ببخشید
اگر بخت یارم بود
دانسته ، ندانسته
تابِ گنجیدن ِ در شعر شما را
تا خیالات ِ پریدن و رهایی
دریابم
و ببخشید
که گاهی
بی گاه
به تراویدنِ مهتاب ِ شما آب شدم
تا به شب
از سرِ تشنه گی مفرط
اشک مهتاب بنوشم
و ببخشید
که عاشق می مانم
و از این ساده ترم هیچ مخواهید
که بی تابم

مجيد گل محمدي
87.09.17