عاشقانه - 449

449
عاشقانه
***

رشک می برم به واژه ها

به آفرینه های خود

که بال می کشند تا لبان تو

عشق می کنم ،

که هیچ شعر تازه ای ادای بودن تو را

نمی شود برای من

در بیآورد

برای صبر

قدر نامه ای ز راه دور

احترام قائلم

و هر نشانه ای که وصل می شود به تو

توتم من است

نبض ها

ضربه های لنگ را به پوست

زیرکانه یاد می دهند

راه می روی در گلوی من

نا سروده می شوی

که بغض ها، شعر های ناسروده اند

و بودن ات

به هیچ نا نوشته ای شبیه نیست

و هیچ تو

شبیه تو

و هیچ من

که عشق می کنم تو را

شبیه تر نوشته ام

89.07.25