Remedy
202
عـاشـقــانـه
*****
به درختی می مانی ، هوس انگیز
بر سریر ِ احساسم
و پرنده
منم آسیمه و دنبال پناهی امن
با دلی بسته به حجمی نامحدود
از تکاپوی شعف
غرقه در وهم ِ خروشان ِ نفس های عمیق ات
که نمی خواهم یکدم بگریزم ز دم و بازدم ات
دم ِ رؤیا زده و بسته زبان
بازدم ِ خاطره هایی که بر انگیزاند بغض،
اعتیاد آور شده ای
و من آلوده به محتاطی ِ سبزینه ی روح تو
در پناهی امن
1388.01.15
No comments:
Post a Comment