196
عـاشـقــانـه
*****
کمین ِ حس ِ مرا
دام گذاشته ای و دانه پاشیده ای
و ای عروس باده خورده و مست !
من ِ بادیه نشین را به کـــِــل کشیدنت
می خوانی و امان می دهی و می رقصی و می رقصانی
آخر از کدام رنگ ِ رنگین کمان خاطرت
جامه ای دوخته ای تا بیابم
سمت و سوی اشتیاقت را ،
به نام تو
و شرابی تلخ
که دهانم پــُـر شده ست از آواز
قــُــرُق را شکسته ام
و فروردین را
بی پرده کوک کرده ام
بر گام های بلندم
مجيد گل محمدي
1388.01.07
No comments:
Post a Comment