469
عاشقانه
***
عاشقانه
***
مرا به روشنایی ات
اشاره کن
که انزوای این تن ام
کشیده در درون بند
بند بند می کشد مرا سیاه چال هر نگاه تو
چنانکه شب
به بسترم نشسته تا نگاه صبح
و باز هم نمی رسد
مگر به آه
گاه در سکوت من
مرا کنار خاطرت به سادگی صدا بزن
که از هجوم بی صدای این گریز های بی نشان
خسته ام و حرف هم نمی زنم
مرا کنار جستجو
به یک دریچه وصل کن
دلم غریب وار گرفته است
و فکر می کنم
تا هنوز های این گذر نشسته ام
و تو
در ابتدای آمدن
آمدن
نه اشتباه می کنم
که در سکوت من
به گفتگو نشسته ای
89.10.27
No comments:
Post a Comment