414
عاشقانه
***
براي داشتن تو
فرصت ها ي زندگي را مي پايم
و اين غنيمتي ست كه در درون لحظه هاي ام
شب يا روز نمي دانم و فرقي هم نمي كند
نگاه را كه مي چرخانم
تو رو به روي مني و اين خوب است مهربانو
براي شنيدن ات
نيازي به تجزيه ي صدا ها نيست
كه در هجوم اين همه حرف هاي سترون
گوش هاي ام را به هر طرف بچرخانم
صداي تو را خوب و لطيف مي شنوم
زمانه دلگير است مهربانو
ظلمت
خنده مي زند مستانه
و هر طرف كه مي نگريم
از هر كجاي اين جهان فرقي هم نمي كند
سوز ناله هاي داغديده ها مي آيد
اما دليل هم نمي شود عزيز من
وقتي به زندگي مشغول ايم
دست از حرير آرزوهاي شبانه
و عاشقانه ها برداريم
نيستي يا مرگ ، يگانه مثبوت مقتدر ، ايستاده
تا تو را و مرا به خود بيآرايد
هست و انكارش پوچ است
سخن از غروب اگر كه مي گوييم
يا سكوت را كه مهد آشنايي مان است
اگر مي فهميم اما
افق ، در سكوت خويش ، طلوع هم دارد مهربانو
و خاك همچنان است كه مي زايد ، سبز
و اين براي داشتن و آرزو ها
كافي ست
فرقي هم نمي كند
من يا تو
تا تو هستي خوب است
89.03.22
